Enter a long URL to make tiny:

lunes, 14 de enero de 2008

Hasta pronto, Antonio

EL PERIÓDICO DE CATALUNYA // Ramón de España:

De mi estancia en Madrid a finales de los 80 conservo dos recuerdos imborrables: los atascos en los que siempre me veía involucrado y la voz profunda de Antonio Gasset monologando en la barra del Cock e imponiéndose, por algún extraño modelo de autoridad moral, al guirigay circundante. Por aquellos tiempos, yo ya era fan suyo, pero nunca reuní el valor necesario para acercarme a él y decírselo, conformándome con seguirle a distancia, en la pantalla del televisor, gracias a su eterno programa 'Días de cine'. Cosa que, como sabrán todos los seguidores de tan necesario espacio, nunca ha sido fácil, pues los directivos de TVE se las han pintado solos para someter al programa a todo tipo de cambios de día, de horario, de duración...

Cambios que el amigo Gasset fue soportando con su estoicismo y retranca habituales, aunque tal vez influyeran en su progresiva deriva hacia una ironía y un cinismo lacerantes. En sus últimos tiempos, a Antonio Gasset todo parecía tenerle sin cuidado. No sé si es que el cine actual le decepcionaba cada vez con mayor frecuencia o que ya no sabía ni qué día ni a qué hora se emitía su programa, pero el hombre había hecho un arte de la descalificación permanente de sus colaboradores. Ejemplo: si uno de ellos elaboraba un reportaje elogioso sobre una película, el señor Gasset lo presentaba diciendo que a él, personalmente, el filme en cuestión se le antojaba una birria descomunal cuyo director merecía ser ejecutado. El tono progresivamente delirante de su máximo responsable acabó convirtiendo Días de cine en una propuesta humorística de alto voltaje (Sigue...).

Your email address:


Powered by FeedBlitz







Top Blogs España (¡y a mucha honra, oiga!)
El dèficit fiscal de Catalunya aquest any és de
...
cliqueu aquí per a més informació